اسم تو ورد زبونم همیشه از تو میخونم

توشبای بی ستاره تویی ماه آسمونم

همیشه در انتظارم جمعه ها رو میشمارم

بجز دیدن رخ تو دیگه حاجتی ندارم

بیا ای دلبر دلها مونده ام من تک وتنها

توی این شب سیاهی مونده ام اسیر غمها

وای ازین غم زمونه زندگی بی تو خزونه

همیشه این دل غمگین تو رو میگیره بهونه

گل پاک نازنینم بخدا که دل غمینم

تو بیا ای گل نرگس ای امام آخرینم

بغض آسمون شکسته دیده ها غمگین و خسته

از فراق گل نرگس دل به انتظار نشسته

آسمونم بی ستاره شب غم سحر نداره

نفس باد صبا کی خبر از مهدی میاره

توی عصر پر گناهی ندارم یه تکیه گاهی

توی ظلمت شبونه نه ستاره و نه ماهی

دل من به غم اسیره جمعه ها دلم میگیره

بخدا ازین جدایی دل من داره میمیره

میخوام با اشکای چشمام کوچه ها رو من بشورم

ترسم آقا تو بیایی وقتی که من توی گورم

غصه های دل همینه غم دوری تو دلبر

تو بیا ای گل نرگس کجایی ماه منور

شده ام دل بیقرار دیگه بسه انتظار

ای نسیم سحری خبر از مهدی بیار

غم دارم آدینه ها بغض توی سینه ها

بخدا تنگه دلم آقا جون مهدی بیا

بخدا منتظرم ای امید آخرم

صبح هر آدینه ای با اشک چشم ترم

میخونم کی میشه یه تک سوار توی دستش ذوالفقار

دنیا رو پر نور کنه تو غروب انتظار

میدونی دل ما پر از غمه توی دنیا ماتمه

وقتی نیستی آقا جون کی برام یه همدمه؟؟؟

یه روز یه باغبونی یه مرد آسمونی                       نهالی کاشت میون باغچه مهربونی

می گفت سفر که رفتم یه روز و روزگاری               این بوته یاس من می مونه یادگاری

هر روز غروب عطر یاس تو کوچه ها می پیچید          میون کوچه باغا بوی خدا می پیچید

اونایی که نداشتن از خوبیا نشونه                       دیدن که خوبی یاس باعث زشتیشونه

عابرای بی احساس پا گذاشتن روی یاس             ساقه هاشو شکستن آدمای نا سپاس

یاس جوون برگ اون تکیه زدش به دیوار                 خواست بزنه جوونه اما سر اومد بهار

یه باغبون دیگه شبونه یاس و برداشت                 پنهون ز نا محرما تو باغ دیگه ای کاشت

هزاز ساله کوچه ها پر میشه از عطر یاس            اما مکان اون گل مونده هنوز نا شناس

غرق در افکار بودم بیقرار

موج میزد از دو چشمم انتظار

کرد ناگهان در من خطور

شادی و مستی شد از من دور دور

با خودم گفتم عجب دنیا بد است

هر که اهل عشق باشد مرتد است؟؟؟

با که حرف خویش را نجوا کنم؟

قبر لیلی را کجا پیدا کنم؟

کاش قلبم به قبرش راه داشت

کاش زهرا هم زیارتگاه داشت

زین همه شادی و عشرتها چه سود

کاش قبر مادرم مخفی نبود

ناگهان از سوی حق آمد پیام

می دهم بر دردهایت التیام

قبر زهرا گرچه از دیده گم است

بارگاه با شکوهش در قم است

ای که گفتی مادرت مظلومه است

حضرت زهرا همان معصومه است

با خودت هر گاه تنها میشوی

خسته و دلتنگ زهرا میشوی

قم برو که خانه عشق همه است

صاحب ان خانه بی بی فاطمه است

ای که هستی مست و چالاک بقیع

کم ندارد خاکش از خاک بقیع

این مکان موعود هر هم عهدی است

زائر ثابت در اینجا مهدی است